Μονές Ποιμαίνων & Συκομορέα

Μονή Ποιμαίνων & Μονή Προφήτου Ελισαίου - Συκομορέα

 

α. Το χωριό των Ποιμένων (Πετζαχούρ)

Το προσκύνημα αυτό που συνδέεται με την αποκάλυψη της Γέννησης του Χριστού στους βοσκούς από τους αγγέλους «ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ός έστι Χριστός Κύριος έν πόλει Δαυίδ».(Λουκ.2:8-14).

Βρίσκεται ανατολικά της Βηθλεέμ σε απόσταση ενός χιλιομέτρου στο σημερινό αραβικό χωριό “Βέïτ Σαχούρ”. Στο μέρος αυτό, ήδη από τον 4ο αιώνα, οι χριστιανοί καθιέρωσαν ως ιερό προσκυνηματικό τόπο μια φυσική σπηλιά μέσα στην οποία ήταν οι βοσκοί την ώρα της αγγελίας. 

Εδώ οι ποιμένες άκουσαν τον αγγελικό ύμνο “δόξα εν υψίστοις Θεώ και επι γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία”. Από εδώ ξεκίνησαν οι ποιμένες για να προσκυνήσουν το Θείο Βρέφος δοξάζοντες τον Θεό. Το χώρο της σπηλιάς τον διαμόρφωσαν σχετικά και το δάπεδο του το έστρωσαν με πολύχρωμο μωσαϊκό δάπεδο. Πάνω από τη στέγη της έκτισαν επίσης ένα μικρό παρεκκλήσι σε σχήμα πετάλου που και αυτό έστρωσαν με ψηφιδωτό δάπεδο και με δύο ελληνικές επιγραφές.

Από τον 5ο αιώνα και σε όλη την βυζαντινή εποχή η τελετή των Χριστουγέννων άρχιζε από το προσκύνημα αυτό και κατέληγε στη Βασιλική της Γέννησης στηΒηθλεέμ.

Ο ναός αυτός είναι μικρών διαστάσεων και είναι υπόγειος. Στο δυτικό μέρος δεικνύεται ο τάφος των Ποιμένων. Πάνω από αυτόν χτίστηκε μεγαλοπρεπείς βασιλική της οποίας σώζονται μόνο ερείπια. Πλάι ανεγέρθηκε άλλος περικαλλής ναός που ονομάζεται «Δόξα εν υψίστοις» αφιερωμένος στον αγγελικό Ύμνο και την προσκύνηση των Ποιμένων. Είναι βασιλική με τρούλο, έχει κοσμηθεί με εξαιρετικές τοιχογραφίες και έχει σκαλιστό εικονοστάσι. Είναι μετόχι της Ι. Μονής του Αγίου Σάββα. 

Το προσκύνημα ανήκει στους Ορθοδόξους.

 

β. Μονή Προφήτου Ελισαίου - Συκομορέα

Η πόλη και η περιοχή συνδέονται με τη ζωή και τη δράση του Προφήτη Ελισαίου, του οποίου η μνήμη τιμάται στις 14 Ιανουαρίου.
Ο Ελισαίος έζησε το 800 π.Χ. Ανταποκρινόμενος στην κλήση του προφήτη Ηλία πήγε στην περιοχή. Ο προφήτης Ηλίας αναλήφθηκε στους ουρανούς μέσα σε πύρινο άρμα και τη στιγμή αυτή έριξε στον Ελισαίο τη μηλωτή του ως σύμβολο διαδοχής και ο Ελισαίος τον ακολούθησε περνώντας θαυματουργικά τον Ιορδάνη. 

Οι κάτοικοι της πόλης του παραπονέθηκαν ότι το νερό της πηγής είναι πικρό και υποφέρουν. Αυτός με θαύμα το μετέτρεψε σε πόσιμο και υγιεινό. Έκανε επίσης πολλά θαύματα.

Η Εκκλησία τιμούσε πάντα τον Ελισαίο. Έτσι από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες υπήρχε ναός με το όνομά του. Ο σημερινός ναός στην Ιεριχώ, κτίστηκε το 1884 από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και ανακαινίστηκε το 1975.

Στην αυλή του ναού υπάρχει η συκομορέα του Ζακχαίου, το δέντρο που ανέβηκε ο μικρόσωμος τελώνης για να δει το Χριστό, παράδειγμα ανθρώπου που μετανοεί και αναγεννιέται με τη δύναμη του Κυρίου. Ο Ζακχαίος με τη μετάνοιά του μπήκε στο χορό των Αγίων και η μνήμη του τιμάται στης 20 Απριλίου. Η συκομορέα είναι μακρόβιο και αειθαλές δέντρο. 

Η ονομασία της είναι “φίκος ο συκόμορος” και οι καρποί του μοιάζουν με ρόδινα σύκα. Λέγεται ότι το δέντρο αυτό δεν φυτρώνει σε άλλα μέρη.

Κείμενα από Πτυχιακή Εργασία Ευαγγελιάδου Δέσποινας με θέμα «Προσκυνηματικός Τουρισμός»